prowodyr

prowodyr: {{stl_3}}prowodyr(ka) {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}prɔvɔdɨr{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_8}}-rzy {{/stl_8}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_28}}-owie{{/stl_28}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_10}}m(f) {{/stl_10}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_27}}pej {{/stl_27}}{{stl_20}}pot{{/stl_20}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Rädelsführer{{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_14}}in{{/stl_14}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_15}}m(f) {{/stl_15}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_30}}pej{{/stl_30}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

prowodyr — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. prowodyryrze; lm M. prowodyryrzy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto stoi na czele czegoś, przewodzi komuś; z pogardą o przywódcy grupy przestępczej, kliki, przywódcy rozruchów, zamieszek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prowodyr … Langenscheidt Polski wyjaśnień
prowodyr — m IV, DB. a, Ms. prowodyryrze; lm M. owie a. prowodyryrzy, DB. ów 1. «osoba przewodząca, stojąca na czele jakiejś grupy; dziś zwykle pogardliwie o przywódcy kliki, bandy» 2. daw. «wodzirej» ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
banda — ż IV, CMs. bandandzie; lm D. band 1. «grupa ludzi popełniających czyny będące w kolizji z prawem, zwykle tworzących związek mający na celu dokonywanie przestępstw» Bandy dywersyjne, leśne, zbójeckie. Bandy łobuzów, kłusowników. Prowodyr,… … Słownik języka polskiego
pravadyrius — ×pravadỹrius (l. prowodyr, brus. пpaвaдыp ) scom. (2) OZ44, Vj, Skr žr. 1 pravadninkas: Mat pravadyrių norėjo sau gauti, paskui per svietą išilgai keliauti V.Kudir. Kai buvau maža, buvau visų vaikų pravadyrius Prn. Ta žaloji visur pravadỹrius… … Dictionary of the Lithuanian Language

Academic dictionaries and encyclopedias